خودت را از کسي پس نگير شايد اين تنها چيزيست که او دارد...وقتي که ميگويي دوستت دارم اول روي اين جمله فکر کن...شايد نوري را روشن کني که خاموش کردن آن به خاموش شدن او ختم شود.
نميدونم چطور شد كه وارد وبلاگت شدم ولي عجيبه كه از حرفاي دلت خيلي خوشم اومد يه جورايي همدرديم ولي من ميدونم كه مال هم نيستيم و ولي هنوز هم با هميم چون واقعا جدايي برامون غير قابل تحمله.
قربونت - مهتاب
